امتداد بیداری اسلامی تا قلب اروپا

هنوز زمان زیادی از سخن رهبر معظم انقلاب که فرمودند: "بیداری اسلامی ملت های منطقه تا قلب اروپا پیش خواهد رفت" نمی گذرد که شاهد شروع راهپیمایی های گسترده ضد دولتی در بعضی از مناظق اروپا هستیم. در خبری که در یکی دو روز پیش منتشر شد شاهد بودیم که تظاهرات ضد دولتی در بعضی از شهرهای اسپانیا آغاز گردیده وکماکان ادامه دارد.. آن هم تظاهراتی به سبک مردم خاورمیانه با سردادن شعارهای ضد دولتی وتغییر در ساختار سیاسی.

نقطه قابل تامل آن است که اولین ترکشهای بیداری اسلامی در منظقه خاورمیانه گریبان گیر کشورها ودولتهایی گردیده که بعنوان هم پیمانان همیشگی دیکتاتورها منطقه خاورمیانه ایفای نقش می کردند. کشور اسپانیا که اولین تظاهراتهای ضد دولتی در اروپا از این کشور آغاز گردید نیز جزو یکی از حامیان حکومت قذافی بشمار می آید، که هم اکنون با توجه به بحرانهای اقتصادی و سیاسی که این کشور با آن دست وپنجه نرم میکند بنظر می رسد نارضایتی های عمومی در آن روز به روز گسترده تر خواهد شد.

نکته قابل توجه دیگر این است که یقینا این بیداری در اروپا مختص به یک کشور خاص نخواهد بود وکم کم دامنه آن در اروپا گسترده تر خواهد شد و در آینده نه چندان دور خبر فراگیر شدن اعتراضات مردمی در اروپا بگوش خواهد رسید.

کشور ایتالیا یکی از کشورهای اروپایی دیگری است که با توجه به بحرانهای اقتصادی وسیاسی داخلی و رسوایی های مالی واخلاقی سران این کشور، می توانیم درآینده نزدیک شاهد بروز اعتراضات گسترده مردمی و زیادتر شدن اعتراضات عمومی در شهرهای مختلف آن باشیم. چرا که سیلویو برلسکونی نخست وزیر ایتالیا علاوه برآنچه که گفته شد، بعنوان یکی از همپیمانان دیرینه دولت قذافی در لیبی بحساب می آید. وبا توجه به سقوط معمر قذافی جایگاه برلوسکنی نیز بیش از پیش رو به افول رفته است.

در نهایت می بایست به این نکته توجه داشت، با توجه به رهنمون های مقام معظم رهبری و تدابیر مدبرانه وی و همچنین سرعت موضوعات و مسائل در حال رخ دادن در سطح منطقه وجهان، ما نیز باید با هوشیاری هرچه تمام تر و دقیقتر در راستای حرکت کردن صحیح وراستین در راه حقیقت گام برداشته و در سیل جریانهای جاری در منطقه وجهان به خواب و اغما فرو نرفته و نقش موثری در معادلات واتفاقات جهانی ایفا نماییم. تا در نهایت دشمن نتواند ملت مارا که حامل درست ترین و عادلانه ترین پیام ها برای جهانیان است به حاشیه برد.

انشاالله

حماسه حسینی و ظهور هویت آدمی

فصلنامه پژوهه، شماره 4، خنیفر، حسین؛

عاشورا امتحان بزرگ و در زمان و مکان خود بی نظیر بود، روزی که پرده ها به کنار رفت، حقیقت و جوهره انسان ها برملا گردید. عاشورا به نوعی «یوم الفصل» بود، چرا که حدفاصلی بین دو دسته از آدم ها شد؛ یک عده فرسنگ ها به جلو رفتند و از خاک تا ملکوت اوج گرفتند و عده ای دیگر سیر قهقرایی طی نموده و مصداق «تعبیر« قرآن کریم شدند: «اولئکَ کَالأنعامِ بَل هُم اَضَلّ(1)».

عاشورا وقتی لب به سخن می گشاید و محفل عاشقانه آن تعداد اندک را به تفسیر می نشیند، آنها را متصلان به حقیقت توصیف می نماید؛ زیرا مقدمه یافتن حقیقت، واقع بینی و حقیقت جویی است، تا واقع جو نباشی، حقیقتی را درنخواهی یافت. و امام که آنها را با حقایق آشنا کرد، چون زمینه حقیقت جویی و واقع بینی را در آنها یافته بود.

«هر گاه انسانهای واقع بین و حقیقت طلب هر چند اندک باشند به حد نصاب برسند، آن روز می شود از حقایق سخن گفت»(2).

در این حماسه عظیم و خصوصاً آن شب بزرگ تاریخ انسان(3)، یعنی شب عاشورا عده ای در ساحل سپیده، تن شستند و در زیر بزرگ ترین محراب زمین، یعنی آسمان نماز گذاردند و حماسه را اقامه بستند. آنان چون وصل به معبود بودند، آن روز بزرگ را رقم زدند، چون آن شب عظیم را پشت سرگذارده بودند چنان روزی را آفریدند. روزهای بزرگ، محصول شبهای بزرگ است و آنانکه شب بزرگ نداشته باشند، روز بزرگ ندارند؛ چرا که انسانهای بزرگ توشه و توان خویش را از شب می گیرند. امام علی(ع) در توصیف انسانهای بزرگ می فرماید:

«زُهّادُ اللَیل وَ اُسُدُ النَهار؛ زاهدان شب و شیران روزند». کسی که در سپیده دمان شیر باشد، یقیناً زهد شب را تجربه کرده است؛ کسی که شبانگاهان شانه هایش بلرزد و میان خویش و معبود پل ارتباطی برقرار نماید، اشک در چشمانش بی قرار می گردد و شخص آسمانی می شود و زمین، آسمان می گردد.

عاشورا ؛ تجلی ادب رحمانی

منابع مقاله:

فصلنامه رواق اندیشه، شماره 38، رودگر، محمد جواد(1)؛

چکیده:

ادب، حدّشناسی، قملرودانی و نگاهداشت جایگاه و حد خویشتن است که بر معرفت نفس و معرفت ربّ استوار می باشد؛ چه این که ادب انسانِ خودآگاهِ خداآگاه؛ ادب مع الله، ادب عندالله و حریم نگاهداشتن و شریعت محوری در فکر، قول و عمل است. در آینه کربلا و تابلوی عاشورا ادب انسانهای کامل و متکامل، از امام و مأموم به صورت تمام عیار ترسیم و تصویر شده است. عاشورا در حقیقت، فرهنگستان ادب ولایی و توحیدی و ادبستان رحمانی و روحانی است و معلم و مربی، آن انسان کامل و امام زمان عاشورا؛ یعنی حسین بن علی علیه السلام و شاگردان ایشان از بنی هاشم (عباس بن علی علیه السلام ، قاسم بن الحسن علیه السلام ، علی اکبر، زینب کبری علیهاالسلام و...) و غیر بنی هاشم (حرّ بن یزید ریاحی، زهیر بن قین، حبیب بن مظاهر، اُمّ وهب، جُون و...) بوده اند. هر کدام از آنان در مرتبه وجودی خود، ادب در برابر ولیّ الله و حجة الله، ادب در برابر خدای متعال و ادب حضور عنداللّهی را مراعات کرده و حیات طیّبه و زندگی پایدار پاک را با واژه ادب تفسیر کردند. ناگفته نماند از باب «تعرف الاشیاء باضدادها» آن سوی جبهه عاشورا؛ یعنی کاروان یزیدی جز حدّنشناسی و بی ادبی در مقابل «ولیّ خدا» و شریعت الهی، ظهور دیگری نداشت. پس ادب سرمایه کمال و سعادت انسانی و بحران فیض الهی و مَجْلای عنایت و بارقه ربوبی است که عده ای از عاشوراییان را به دیدار خدا کشاند. در این نوشتار، از ادب، نقش ادب در بیداری، بینایی و گذر از خود به خدا و نیل به فیض لقای رب از رهگذر دیدار امام و ولیّ خدا سخن رفته است.

عاشورا وجوه فراوانی دارد و تنها یک حادثه جزئی و پدیده محدود به زمان، زمین و زمینه های خاص نیست بلکه به دلیل ماهیت و هویت فراگیر، جاودانه و قدسی و در عین حال الهی انسانی، همه مرزهای مادی و آفاق محدودنگریها را در نوردید. عاشورا ظهور انسان کامل و مُکَمِّل و تجلّی سلوک عقلی در بالاترین مراتبش و سلوک قلبی و باطنی در عمیق ترین وجه آن است که چگونه سالکان مجذوب و مجذوبان سالک⁽²⁾ پروانه وار گرد شمع وجود مُراد و پیر طریق خویش طواف می کنند تا در شعله های شهودزایش به مقام محو و فنا تا مقام صحو و بقا نایل آیند. عاشورا تصویری کامل از عشق، شور، شیدا و سلوک رحمانی است که رابطه عارفانه و پیوند عاشقانه مرید و مراد و شاگرد و استاد را به عرصه وجود آورده و سرمشق و الگویی از کمال گرایی و جمال پرستی و شهد شهودخواهی گشته است تا به همه عشّاق کمال و جمال، پیام «که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها»⁽³⁾ را با «عشق از اول سرکش و خونی بود»⁽⁴⁾ نشان دهد که عقل در مسلخ عشق قربانی گردد و دیوانه خال لب دوست شود؛⁽⁵⁾ در پرتو عشق و جذبات و جلواتش شکوفا شده و شکفته گردد و شناخت عقلی، به شهود عقلی تبدیل شود. عاشورا ادب آموز جبرئیل عقل در همرأیی و همراهی پیامبر عشق گشته است تا روشن نماید:

نقش زهیر در حادثه کربلا

زهیر همسر خود را طلاق گفت، از یاران خود جدا شد، به اردوگاه حسینی پیوست و در شمار سربازان شیفته و فدایی امام حسین(ع)جای گرفت. او در طول مسیر در موارد گوناگون، از جای برمی خاست و به تایید سخنان امام می پرداخت. بخشی از مواردی که زهیرارادت راستین خود را به نمایش گزارد، چنین است:

1- حمایت از امام در ذو حسم

پس از برخورد امام با سپاه حر در محلی به نام ذو حسم ⁽¹⁰⁾ امام(ع) در جمع حاضران سخن گفت. آنگاه زهیر از جای برخاسته،به یاران امام گفت: شما سخن می گویید یا من آغاز کنم؟

گفتند: آری، تو سخن بگوی. 

زهیر، پس از به جای آوردن حمد وثنای خداوند، امام را مخاطب قرار داد و گفت: ای فرزند رسول خدا، سخنانت را شنیدیم... به خدا سوگند، اگر دنیا برای ماباقی بود و قرار بود در آن بمانیم و جدایی از این دنیا به معنای یاری تو بود; باز همراهی شما را برمی گزیدیم. امام(ع)،ضمن ستودن روحیه بالای او، برایش دعای خیر کرد. ⁽¹¹⁾

زهیر بن قین کیست !؟

او از یاران بزرگ و با وفای امام حسین(ع) و مردی شایسته وشریف بود; رزمنده ای دلیر و جنگجویی توانا شمرده می شد و درمیان قبیله خود، که در کوفه سکونت داشتند، می زیست. وی را زهیربن قین بن قیس انماری بجلی می خواندند. ⁽¹⁾

ویژگیهای زهیر بن قین

1- شجاعت و پایمردی زهیر وی را بر آن داشت در کنار مدفعان اسلام قرار گیرد. او در برخی فتوحات اسلامی شرکت جست وافتخاراتی بزرگ به ثبت رساند. علامه سماوی در این باره می نویسد: «له فی المغازی مواقف مشهوره و مواطن مشهوده » ⁽²⁾ در جنگها مواضع مشهور و جایگاه مشهودی داشته است.

از موارد شرکت زهیر در فتوحات همانا شرکت در غزوه بلنجر است که خاطره ای نیز از آن باز گفته است. و در آینده به آن خواهیم پرداخت.

نمونه دیگرش حضور در کربلاست. او بحق بازوی توانای امام شمرده می شد. رشادت و دلاوری او چنان بود که امام حسین(ع) در روزعاشورا، هنگام تنظیم سپاه خود که بیش از هفتاد نفر بودند، وی را بر میمنه گمارد; حبیب را در میسره جای داد، خود در قلب سپاه قرار گرفت و پرچم را به برادرش عباس سپرد. ⁽³⁾

2- از دیگر ویژگیهای زهیر سخنوری اوست که زبانزد خاص و عام ودوست و دشمن بود. او آنچنان بر گفتار مسلط بود که گاه از اومی خواستند در جمع حاضر شود و در دفاع از امام حسین(ع) سخن بگوید.

3- سومین ویژگی زهیر، که در حقیقت مهمترین ویژگی اوست، عشق به امام زمانش حسین بن علی(ع) است.

زهیر در گفتار و عمل، در راه و کربلا در مواقع مختلف، این ویژگی را بخوبی به نمایش گذارد. گفتارش در شب عاشورا و عملش در روز عاشورا بهترین گواه بر درستی این سخن است.

او در شب عاشورا، هنگامی که امام حسین(ع) اجازه رفتن به وی داد، اظهار داشت: «لا و الله لا یکون ذلک ابدا ا اترک ابن رسول الله(ص) اسیرا فی ید الاعداء و انجو انا؟! لا ارانی الله ذلک الیوم.» ⁽⁴⁾ نه به خدا سوگند، هرگز چنین نخواهد بود. آیافرزند رسول خدا را در دست دشمنان اسیر بگذارم و خود را نجات دهم؟! خدای آن روز را به من نشان ندهد.

زهیر در راه مکه تا کوفه، هنگامی از خدمت امام حسین(ع) بازگشت، همسر و یارانش را مخاطب قرار داد و گفت:

من تصمیم گرفته ام همراه حسین باشم تا جانم را فدایش سازم و... ⁽⁵⁾

مبانی قرآنی قیام امام حسین(علیه السلام)

عنوان انگلیسی: عنوان عربی: نویسنده: باقر اف، سیاست مقطع: کارشناسی ارشد رشته گرایش: علوم قرآن و حدیث دانشگاه: جامعه المصطفی	استاد راهنما: جباری، محمدرضا استاد مشاور: عزت الله مولایی نیا استاد ناظر: تاریخ دفاع: 1385 کلمات کلیدی: ، واحد:
منابع:
چکیده:
مبانی قرآنی قیام امام حسین(علیه السلام) و اصول ارزشی حاکم برآن از موضوعات ناب و مورد توجه امروز جهان اسلام است و تا وقتی که بین قرآن و عترت و همچنین بین نهضت مقدس عاشورای حسینی و مبانی قرآنی هماهنگی بر قرار نشود، تفرقه و دو دستگی ها در جهان اسلام التیام نمی یابد. عده ای می خواهند فقط با تمسک به قرآن خود را از اهل بیت عصمت و طهارت بی نیاز بدانند و هر گونه توسل و استشفاع به ذوات مقدسه چهارده معصوم را شرک و شیعیان مخلص اهل بیت(علیه السلام) را مشرک و بیگانه از اسلام معرفی کنند. از طرف دیگر، جدایی مراسم عزاداری سید و سالارشهیدان از برهان های قرآنی و روایی باعث نفوذ خرافات و تحریفات و نیز حربه ای برای دشمنان قسم خورده شده است. پس چگونه می توان مراسم و مجالس حسینی را بدون مبانی و هدایت قرآنی نهضت عاشورا برگزار کرد و چگونه می توان کشتی نجات امت اسلام را بدون معرفی ناخدای آن به ساحل امن و روشنایی هدایت کرد؟ این تحقیق با عنوان « مبانی قرآنی قیام امام حسین(علیه السلام)» از یک پیش درآمد و سه بخش تشکیل شده است. در این رساله نخست به عنوان پیش درآمد، بحث مفهوم قیام و جهاد اسلامی و همچنین شناخت اجمالی از امام حسین(علیه السلام) بیان شده است. در بخش اول به سه موضوع جهاد در اسلام، سیمای امام حسین(علیه السلام) در قرآن و روایات و مبانی قیام امام حسین(علیه السلام) از منظر سنّت پرداخته شده است. در بخش دوم قیام امام حسین(علیه السلام) از منظر قرآن در شش فصل بررسی شده است: 1. امام حسین(علیه السلام) مفسر، وارث و مجری احکام قرآن، 2. نقاط مشترک بین قرآن و امام حسین(علیه السلام)، 3. سیره سیاسی، اخلاقی و اجتماعی امام حسین(علیه السلام) در پرتو قرآن، 4. تجلی قرآن در کلام امام حسین(علیه السلام) در طول نهضت، 5. انطباق رفتارهای امام حسین(علیه السلام) با قرآن در طول نهضت 6. اصول قرآنی حاکم بر نهضت حسینی(علیه السلام). در بخش سوم، پنج شبهه مورد بررسی قرار گرفته است که عبارتند از: 1. آیا اطاعت از حاکم ستمگر واجب است ؟ 2. آیا قیام امام حسین(علیه السلام) جنگ قبیله ای بود؟ 3. آیا حادثه عاشورا معلول جنگ های صدر اسلام بود؟ 4. آیا قیام امام حسین(علیه السلام) مصداق القای نفس در تهلکه است؟ 5. آیا گریه بر کشته شدگان درقیام امام حسین(علیه السلام) از دیدگاه قرآن مشروع است؟

منابع غیرقابل استناد در نقل قیام حسینی

حادثه عاشورا از پیشامدهای شگفت تاریخ است. قهرمانانی اندک شمار در برابر خیل عظیم جنگجویان سفاک و بی‌رحم تا واپسین لحظه حیات و آخرین قطره خون مقاومت کردند و از همه چیز در راه محبوب خود گذاشتند. این مقاومت شجاعانه و فداکاری قهرمانانه، از آغازین لحظه‌های پیدایش، در درازنای تاریخ و تاکنون، چشم‌ها را خیره کرده و زبان‌ها و قلم‌ها را به سوی خود کشیده است.

تاریخ‌نگاران و سیره‌نویسان، از نخستین کسانی بودند که به گزارش این واقعه با بسیاری از رخدادهای پبرامونی و حادثه‌های جزیی آن پرداختند و حتی آن دسته مورخان حکومتی که نان امویان را می‌خوردند نتوانستند، آفتاب دلاوری‌ها، رشادت‌ها و حماسه‌سرایی‌های این تعداد به ظاهر اندک و به باطن، با همه انسانیت انسان‌ها برابر، را نادیده و یا آن را زیر ابر تیره، گیرند. کتاب‌های تاریخ و سیره، چه در میان شیعیان و چه اهل سنت و حتی غیر مسلمانان، واقعه عاشورا را به عنوان یک نقطه عطف و یک پیشامد مسلم گزارش کرده و ارکان و وقایع اصلی آن از مشهورات، متواترات و قطعیات تاریخی است، اما تفصیل‌ها و جزئیات آن، مانند هر واقعه تاریخی دیگری با تفاوت‌هایی در نقل‌ها و یا کاستی‌ها و مبالغه‌هایی قابل انتظار همراه بوده است. این در حالی است که با گذشت زمان و دورتر شدن از اصل واقعه، انتظار تغییر و تحریف بیشتر می‌شود. نکته‌ای که قاعده لزوم مراجعه به منابع کهن تاریخی و سیره‌نگاری چنان دقیق و با تفصیل به عاشورا و کربلا پرداخته‌اند که غرض ورزی‌ها، اشتباهات و کم دقتی‌های همزاد انسان، را به آسانی نشان می‌دهد.

منابع غیر معتبر عاشورایی

بیش از 20 منبع قابل اعتماد از گزارش حماسه بی‌نظیر عاشورا به دست ما رسیده است و در مقابل، منابعی هم‌چون «مقتل ابومخنف»، «نورالعین»، «روضةالشهداء»، «اسرار الشهادة»، «ناسخ التواریخ» و «تذکرةالشهداء» قابل اعتنا نیستند.

آیت الله محمد محمدی ری‌شهری، در یادداشتی که در خبرگزاری فارس منتشر شده، به ذکر منابع مستند و غیر مستند در خصوص حماسه ماندگار عاشورا اشاره کرده که در ادامه متن کامل این یادداشت را می‌خوانید: