۹ دی
هوا آشفته بود و شهر مجنون
زمین سر در گریبان، چشم پر خون
حماسه می‌خروشید از گلوشان
ز رگ‌ها خون غیرت سخت جوشان
که عاشورا کسی رقصیده؟ او کیست؟
چه کس با شاه دین جنگیده؟ کوفیست؟!
از این غم شهر گویا پر ز شیر است
دی از گرمای این دل‌ها چو تیر است
قتیل العبرا (بلند)
بازهم آرامشم آتش گرفت
بازهم اندیشه ام بغزش گرفت
باز هم بند دلم از هم گسست
ظرف آبم باز افتاد و شکست
کاش می شد درد این سینه را آزاد کرد
خانه دل را زعشق آباد کرد
کاش می شد از فرات، دل کنده شد
لحظه هایی هم، خدا را بنده شد.
ای علایق لحظه ای فرصت دهید
اندکی هم عشق را رخصت دهید
فرصتی تا مشک را پیدا کنم
تا قتیل العبرا نجوا کنم.
فرصتی تا بىسوار و بىلگام
درد این دیوانه را رسوا کنم
ای حسین قلب من مجروح توست!
آخر این دل، تکه ای از خون توست.
یا حسین از عشق تو شرمنده ام
هرچه باشد من هم آخر بنده ام
باید این سرگشته را رسوا کنم
باید امشب با خودم دعوا کنم.
شاعر : محمد خرازی افرا
قتیل العبرا
بازهم آرامشم آتش گرفتبازهم اندیشه ام بغزش گرفت
باز هم بند دل ازهم گسست
ظرف آبم باز افتادوشکست
ای علایق لحظه ای فرصت دهید
اندکی هم عشق رارخصت دهید
فرصتی تامشک راپیدا کنم
تاقتیل العبرا نجوا کنم
شاعر : محمد خرازی افرا
امام حسین(ع) و حکومت دینی
رهبران الهی و مردان آسمانی برای تشکیل حکومت دینی تا پای جان کوشیدند و برای نجات انسانها از ستم و تجاوز به نام قانون مقرّراتی وضع نمودند. بعد از شهادت‌علی(ع) با روی کار آمدن خاندان اموی، حکومت اسلامی به حکومت استبدادی ـ شاهنشاهی مبدل شد و حاکم‌ها به نام خلیفه‌ی اسلامی، دین اسلام را بازیچه قرار دادند.
امتیازهای طبقاتی به وجود آمد و دوستان و شیعیان حضرت علی(ع) از تمام حقوق اسلامی ـ اقتصادی و غیره محروم گشتند . شیعیان در بدترین وضع به سر می‌بردند و محبت به علی(ع) و خاندان رسالت جرم بزرگی بود که موجب محرومیت و شکنجه شیعیان می‌شد. معاویه و تمام حاکمان زورگوی بنی امیه جز سفاکی و خونریزی کار دیگری نداشتند و در یک کلمه اسلام از مسیر خود منحرف شده بود.
بعضی‌ها گفته و یا می‌گویند: چرا امام حسین زندگی خود را به مخاطره انداخت و چرا با حکومت نساخت؟! مگر زندگی راحت چیست؟! زندگی آسوده از منظر رهبران آسمانی، یعنی ملت و جامعه آسایش داشته باشد و مردم از زندگی خود راضی باشند و آزادی باشد و ستم شکل نگیرد و تفاوت قومی و نژادی نباشد.
امام حسین(ع) هنگامی زندگی آسوده دارد که حقوق انسانها و پیروان مذاهب به حکم قوانین اسلام داده شود، نه این‌که مردم از حقوق خود محروم باشند و در محیط خفقان زندگی کنند. نه این که دسته‌ای از خدا بی خبر در حال شوکت و عزت و در منتهای خوشی زندگی نموده اما توده‌ی مردم، حتی نان خالی هم نداشته باشند.
حسین(ع) فرزند کسی است که پیوسته به درماندگان کمک می‌کرد و برای نجات دادن طبقات محروم و مظلوم با ستمگران مبارزه می‌کرد و شبانگاه غذای فقرا را به دوش می‌کشید و به خانه‌هایشان می‌برد و هرگز غذاهای رنگارنگ میل نمی‌نمود و می‌گفت: من چگونه لباس نو بپوشم و سیر بخوابم در حالی که در کشورهای اسلامی ممکن است برهنه یا گرسنه‌ای باشد.
بزرگترین اهداف رهبران الهی، اصلاح امور انسانها و جوامع بشری بوده است و بر همین اساس بود که امام حسین(ع) بارها در طول مبارزات و قیام خود می‌فرمود: من‌برای امر به معروف و نهی از منکر قیام می‌کنم. من خانه و کاشانه‌ام را رها نکردم و تک و تنها در مقابل ظلم نایستادم، مگر برای آن که انسانها را ارشاد کنم و از بدبختی و انحراف نجاتشان دهم. من برای اصلاح امور مسلمان‌ها خروج نمودم، نه برای به دست‌آوردن قدرت و مقام و نه برای ظلم و طغیان.
امام حسین(ع) و آزادی
امام حسین(ع) نگاه عمیقانه‌ای به جهان اسلام می‌کند و می‌بیند با روی کار آمدن بنی امیه و بازی کردن با دین اسلام و مقدّسات عالم، دیگر چیزی از اسلام نمانده و احکام و قوانین آسمانی از مسیر خود منحرف گشته. شیعیان که طرفداران راستین اسلام بودند ازحقوق خود محرومند.
بدین سان فرزند بزرگ و رشید علی(ع) دیگر به خود اجازه نمی‌دهد که بنشیند و این منظره را تماشا کند. او فرزند علی(ع) است باید مقدمات قیام را فراهم کند و به طاغوت و طاغوتیان اعلام خطر نماید.
بارها می‌فرمود: «اِذَا بَلَیتُ الاُمَّةُ عَلَی مِثلِ یَزیدِ بنِ مُعاوِیََةِ فَعَلَی الاسلامِ السَلام» یعنی هر زمانی که امت اسلامی گرفتار حکومتی مانند حکومت فرزند هند جگر خوار شد، دیگر فاتحه‌ی اسلام خوانده شده و دین نابود خواهد شد.امام حسین(ع) برای آزادی مردم محروم قیام و انقلاب مقدس را به وجود آورد.
شاعری، مرام نامه و اساس زندگی انسان را در چند بیت شعر تبیین کرده و خواسته‌های امام حسین(ع) را و این که در منطق آن حضرت زندگی انسانی چیست را روشن می‌نماید:
اندر آن‌جا که باطل امیر است اندر آن‌جا که حق سر به زیر است
اندر آن‌جا که دین و مروّت پایمال و زبون و اسیر است
راستی زندگی ناگوار است مرگ بالاترین افتخار است
اندر آن جا که از دست بیداد می‌کشد قلب مظلوم فریاد
اندر آن جا که ظالم بمستی بر سر خلق می‌تازد آزاد
مُهر بر لب نهادن گناه است خامشی بدترین اشتباه است
این اساس مرام حسین است روح رمز قیام حسین است
یا که آزادگی یا شهادت حاصلی از کلام حسین است
شیعه او همین سان غیور است تا ابد از زبونی بدور است
شیعه و تن به بیداد دادن شیعه و مُهر بر لب نهادن
شیعه و چون زنان آرمیدن شیعه و در مذلّت فتادن
شیوه شیعه هرگز نه این است شیعه نبود هر آن کس چنین است
چون یزید از هوس کامور شد دولت غاصبش مستقر شد
کار اسلام از او شد پریشان آدمیّت دچار خطر شد
سیل طغیان او دین ز جا برد تا لب پرتگاه فنا برد
دید فرزند زهرا که این جا نیست جای سکوت و تماشا
نهضتی کرد خونین و پر شور آتشین محشری کرد برپا
کربلا را ز نهضت تکان داد باز از نو به اسلام جان داد
گرچه دشمن تنش غرق خون کرد ظلم‌ها بر وی از حد برون کرد
لیک خونش بجوشد و زو موج کاخ بیداد را سرنگون کرد
تا ابد نیز آن خون بجوشد بر زوال ستم‌ها بکوشد
زان شهید سر از تن فتاده زان فداکار در خون فتاده
جاودان آید این بانگ پرشور "لا اری الموت الا سعادة"
آری آزاد مردان بکوشند بر ستمگر چو طوفان بجوشند
امام حسین(ع) و غیرت دینی
غیرت واژه‌ای مقدس و بسیار پر محتواست، امّا متأسفانه این صفت بسیار ارزنده قرن‌هاست از میان ملل اسلامی رخت بربسته و مسلمانان مخصوصاً در این عصر و قرن اخیر کمتر از این صفت بر خوردارند. امام حسین(ع) حتی در آن لحظات آخر عمر خود درحالی که زخم شدید برداشته بود، هنگامی که می‌بیند لشکر کفر به خیام و حرم زنان و کودکان حمله‌ور شده‌اند و قصد اهانت به اهل‌بیت رسالت: دارند با حالت ضعف و ناتوانی صدا زد: «یا شیعة آل ابی سفیان ان لم یکن لکم دین‌ٌ و انتم لا تخافون المعاد، فکونوا احراراً فی دنیاکم» یعنی ای پیروان ابی سفیان! اگر دین و مذهب ندارید ـ چنان که ندارید ـ و از روز محشر نمی‌هراسید پس لااقل بیایید آزاد و آزاده باشید من که هنوز زنده‌ام، نخواهم گذاشت شما به حرم اهل‌بیت و خیمه‌های زنان حمله کنید.
امام حسین(ع) و حقوق بشر
یکی از مسائلی که در ادیان آسمانی به ویژه در اسلام وجود داشته و مورد بحث و گفتگوی پیروان مذاهب بوده و می‌توان گفت از اصیل‌ترین قوانین الهی است مسئله‌حقوق بشر است، انسانها هر عقیده و مسلکی که دارند و در هر زمانی و مکانی که هستند و یا خواهند بود باید به حقوق فردی و اجتماعی فرهنگی و اقتصادی خود برسند.
اساس نهضت و قیام رهبران الهی دو چیز بود:
1ـ رعایت نمودن حقوق انسانها
2ـ حریّت وآزادی
که راستی می‌توان گفت: اگر حقوق انسانها روی موازین قانون الهی داده نشود و یا حریّت و آزادی از بشر سلب گردد جوامع بشری و انسانها دیگر همچون حیوانات ودرندگان زندگی کرده و خواهند نمود.
مولای متقیّان حضرت علی(ع) می‌فرمود: اگر تمام جهان هستی را به من بدهند و بخواهند که پوست جویی را از دهان مورچه‌ای بیرون آورم هرگز چنین کاری را نخواهم کرد، این کلام مقدس حضرت علی(ع) اشاره به هر دو مطلب است هم اشاره به حقوق و هم اشاره به آزادی.
نقش حسینیّه‌ها در انسجام معنوی و اجتماعی شیعه
هر چیزی که منسوب به حضرت امام حسین(ع) است و از نام مقدّسش اشتقاق می‌شود همه از یک قداست و ظرافت خاصّی برخوردار است حسینیّه‌ها چون حاکی از قیام‌خونین سالار شهیدان است و یادآور آن همه فداکاری‌ها و جانبازی‌ها است لذا در جوامع بشری و انسجام مسلمانان به ویژه در میان شیعه تأثیر خاصی نموده و خواهد نمود این‌حسینیه‌ها است که انسان‌های مقتدر و شجاع و استکبار برانداز به جامعه شیعه و بلکه‌سایر فرقه‌های اسلامی حتی غیر مسلمان تحویل داده است و این حسینیّه‌ها است که انسان‌هایی دلاور و با ایمان و اخلاص بعد از پیروزی انقلاب مقدس ایران پرورش داده که با تمام زورگویان جهان مقابله و مبارزه نموده است. قیام مقدس حضرت(ع) کیان اسلام را حفظ می‌کند.