مفهوم عزّت در فرهنگ واژه شناسان
واژه
"عزّت"
و بزرگمنشى در فرهنگ واژه شناسان به معنى عزیز، دوست داشتنى،
گرامى، نیرومند، بى
نظیر[1]، کمیاب، نایاب،[2] ارجمند، ارجدار، سخت، گران و دشوار،
انجام ناشدنى،
غیرقابل نفوذ و شکستناپذیر آمده،[3] و نیز وصف و حالتى است که اگر
در دنیاى وجود
انسان راه یافت و فرد، جامعه و تشکیلاتى حقیقت عزّت به آن گوهر
گرانبها و زندگی ساز
آراسته گردید، آن حالت اجازه مقهور شدن و تن سپردن به ذلّت و
فرومایگى را به او نمی
دهد، و وى را در برابر مشکلات، موانع رشد، دشواری هاى طاقت فرسا،
دشمنان دَدمنش،
فراز و نشیبهاى تند و سخت و انواع وسوسه ها و دمدمه هاى ویرانگر و
لغزاننده،
شکست ناپذیر و بیمه می سازد.
اصل این واژه و مفهوم آن از ریشه "عَزاز" ( زمین سخت
و نفوذناپذیر ) گرفته شده ؛ به همین جهت هنگامى که گفته می شود: "
اَرْضٌ عَزازٌ
؛"
منظور زمین سخت و نفوذناپذیر است و آن گاه که گفته می شود: "
تَعَزَّزَ اللَّحْمُ
"
منظور این است که: "گوشت، در بازار به گونهاى کمیاب و یا نایاب شده
است، که نمی
توان به آن دست یافت".[4]
با این بیان شاید بتوان گفت که این واژه در اصل به
مفهوم صلابت، و شکست ناپذیرى آمده، آن گاه به تناسب ریشه و از باب
توسعه در به
کارگیرى معانى دیگر، به مفهوم عزیز، ارجمند، نایاب، توانا، و حتّى
تعصب، خودبزرگ
پندارى در برابر حق و حق ناپذیرى نیز به کار رفته است.
سه عامل مقدس در نهضت امام حسین (ع) که نظیر آنها در دنیا وجود ندارد و نخواهد داشت
1ـ نهضت اباعبدالله الحسین (ع) شخصی و فردی نبود، بلکه کلی و انسانی بود، به خاطر حقیقت، عدالت و مساوات صورت گرفت و نهضتی که به خاطر حق و عدالت باشد همه افراد بشر آنرا دوست دارند و به آن ارج می نهند. همانطوری که پیامبر (ص) برای امام حسین(ع) ارج و قرب و عشق خاصی قائل بودند و بارها جملاتی مانند حسین منی و انا من حسین را در جمع می فرمودند.
ادامه مطلب ...
اما
درباره حضور این زنان در حادثه عاشورا بیشتر به محور
"پیام
رسانى" باید اشاره کرد
. البته جهات دیگرى
نیز وجود داشت که فهرست وار به آنها اشاره
مى شود که هر کدام مى تواند به عنوان
"
درس عبرت"
مورد توجه باشد:
ـ
مشارکت زنان در جهاد:
شرکت در جبهه پیکار و همدلى
و همراهى با نهضت مردانه امام حسین(ع) و
مشارکت در ابعاد مختلف آن از جلوههاى این
حضور است. چه همکارى طوعه در کوفه با نهضت
مسلم، چه همراهى همسران برخى از شهداى
کربلا، چه حتّى اعتراض و انتقاد برخى
همسران سپاه کوفه به جنایت هاى شوهران شان مثل
زن خولى.
-
آموزش
صبر:
روحیه مقاومت و تحمل زنان به شهادت ها در کربلا درس دیگر
نهضت بود. اوج این صبورى و پایدارى در
رفتار و روحیات زینب کبرى(ع) جلوه گر
بود.
ـ
پیام رسانى:
افشاگری هاى زنان و دختران کاروان کربلا چه در سفر اسارت و
چه
پس از بازگشت به مدینه پاسدارى از خون شهدا
بود. سخنان بانوان، هم به صورت خطبه
جلوه داشت، هم گفتگوهاى پراکنده به تناسب
زمان و مکان.
پیرامون زنان در حادثه کربلا در دو محور
سخن میتوان گفت: یکى آن که آنان چند
نفر و چه کسانى بودند، دیگر آن که
چه نقشى داشتند.
زنانى که در کربلا حضور داشتند،
برخى از اولاد على(ع) بودند و برخى جز
آنان، چه از بنى هاشم یا دیگران. زینب، ام
کلثوم، فاطمه، صفیه، رقیه و ام هانى، از
اولاد(ع) بودند، فاطمه و سکینه، دختران سید
الشهدا (ع) بودند، رباب، عاتکه، مادر محسن
بن حسن، دختر مسلم بن عقیل، فضه نوبیه،
کنیز خاص امام حسین(ع) و مادر وهب بن عبد الله نیز از زنان
حاضر
در کربلا بودند
(1)
علت و انگیزه اصلی قیام امام حسین یک چیز بوده است و بقیه چیزهایی که گفته می شود به منزله شاخه ها و زیر مجموعه آن علت اصلی می باشند و آن عبارتست از پاسداری از آئین اسلام و ترویج و گسترش آن در جامعه و تبیین و توضیح معارف آن برای مردم، و چون دین در واقع باز نمود فطرت و سرشت انسان است پس می توان از این هدف تعبیر به «بیداری و آگاهاندن مردم» نمود. چنانکه در زیارت اربعین امام حسین (ع) می خوانیم: (خدایا من شهادت می دهم که امام حسین) خون پاکش را در راه تو به خاک ریخت تا بندگانت را از جهالت و گمراهی نجات دهد[1].
و از اینجا می توانیم رابطه تنگاتنگ قیام امام حسین (ع) و قیام حضرت مهدی (عج) را درک کنیم. که در واقع ظهور امام زمان (عج) و حکومت آن حضرت مکمل قیام امام حسین است.
اعتبار اربعین امام حسین (ع) از قدیم الایام میان شیعیان
و در تقویم تاریخی وفاداران به امام حسین (ع) شناخته شده
بوده است. کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی که حاصل گزینش
دقیق و انتخاب معقول شیخ طوسی از روایاتفراوان درباره
تقویم مورد نظر شیعه در باره ایام سوگ و شادی و دعا و روزه
وعبادت است، ذیل ماه «صفر» مینویسد: نخستین روز این ماه
(از سال 121)، روز کشته شدن زید بن علی بن الحسین است.
روز سوم این ماه از سال 64روزی است که مسلم بن عقبه پرده
کعبه را آتش زد و به دیوارهای آن سنگپرتاب نمود در حالی
که به نمایندگی از یزید با عبدالله بن زبیر در نبرد بود.
روز 20 صفر ـ یعنی اربعین ـ زمانی است که حرم امام حسین
(ع) یعنی کاروان اسرا، از شام به مدینه مراجعت کردند. و
روزی است که جابر بن عبدالله بن حرام انصاری، صحابی رسول
خدا (ص)، از مدینه به کربلا رسید تا به زیارت قبر امام
حسین (ع) بشتابد و او نخستین کسی است از مردمان که قبر آن
حضرت را زیارت کرد
سوال : به نام خدا سوال من از ایشان این
است که آیا قمه زدن در خفا و آشکار جایز است یا خیر ؟ با تشکر |
سؤال:
آیا استفاده از زنجیرهایى که داراى تیغ هستند و در برخى کشورها متداول است،
در عزادارى جایز مىباشد؟ |
سؤال:
مراسم شبیه خوانى که در حال حاضر در خیلى جاها مرسوم
است. چه حکمى دارد؟ |
سؤال:
قمه زنى در روز عاشورا چه حکمى دارد؟ |
سؤال:
آیا هروله کردن در موقع سینه زنى (بالا و پایین پریدن) صحیح است؟ |
سؤال:
استفاده از آلات موسیقى (مانند ارگ) و یا استفاده از طبل و سنج در مراسم
عزادارى ائمه معصومین «علیهم السلام» چه حکمى دارد؟ |
سؤال:
آیا پوشیدن لباس سیاه در عزاى امامان معصوم «علیهم السلام» مکروه است؟ |