سخنرانی شهید حجت الاسلام محمد جواد باهنر در سال 1359 در مورد رابطه انقلاب اسلامی با نهضت امام حسین(ع) میباشد. قسمتهایی از جزوه و نیز لینک دریافت جزوات صفحهآرایی شده را در این مطلب میتوانید ببینید.
جزوه «حسین(ع) درس انقلاب میدهد» سخنرانی شهید حجت الاسلام محمد جواد باهنر در سال ۱۳۵۹ در مورد رابطه انقلاب اسلامی با نهضت امام حسین(ع) میباشد. جهت دریافت جزوه در قالب صفحهآرایی شده میتوانید از لینکهای غیر مستقیم زیر استفاده کنید.
ادامه مطلب ...اگر امام حسین(ع) قیام نمیکرد و آن انقلاب را به وجود نمیآورد آیا اسلامی که بیش از چهارده قرن است که هنوز باقی است و در حال حاضر بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان در کره زمین زندگی میکنند با روی کار آمدن خاندان اموی وفرزندان هند جگر خوار که تمامشان اسلام برانداز بودند و هدف اساسیشان نابود کردن اسلام بود باقی میماند؟!
انقلابهایی که بعد از عاشورای حسینی(ع) در جهان اسلام و همچنین در غیر جهان اسلام به وقوع پیوست آیا مرهون قیام مقدّس حسین(ع) نبوده است؟!
و از عاشورای کربلا سرچشمه و الگو نگرفته است؟!
سؤال سوّم: انقلاب مقدّس ایران به رهبری امام خمینی و پیروزی آن و شکسته شدن پشت طاغوت آیا از کربلای امام حسین و از برکت انقلاب مقدّس سالار شهیدان به وجود نیامده است؟!
این حقیر در اسلام بعد از حضرت امام حسین(ع) که برندهی جایزه ممتاز و شجاعترین انسانهای عالم بود، امام خمینی را نیز اشجع ناس و یک انسان کامل دانسته و او را در این قرن بیستم ایضاً برنده جایزه ممتاز دانسته و میدانم.
1ـ
با فرا رسیدن ماه محرم و نزدیک شدن ایام شهادت سید و سالار همه شهیدان
عالم، حضرت اباعبداللّه الحسین (ع) و خاندان و یاران پاکباز و با وفای آن
حضرت شیعیان و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت و عاشقان و شیفتگان نهضت
سرخ حسینی خود را آماده می کنند تا همچون سال های گذشته مجالس سوگواری
امام حسین(ع) را هر چه با شکوه تر بر پا کنند و با راه اندازی دسته جات
عزاداری و تشکیل محافل سخنرانی و روضه خوانی نام و یاد آن عزیزان را گرامی
بدارند، ما ضمن تسلیت و تعزیت این ایام حزن انگیز و مصائب جان سوز به عموم
مسلمانان و آزادگان عالم و علاقمندان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و
طهارت(ع) به ویژه قاطبه زنان مسلمان و ادامه دهندگان راه قهرمان کربلا
حضرت زینب کبری (س) از خدای سبحان می خواهیم ما را در شناخت درست فرهنگ
عاشورا و ادامه راه آن بزرگواران موفق و ثابت قدم بردارد.
«اصلاح» و «اصلاح گری» از جمله مباحثی است که دارای سابقة کهنی
است.ضرورت اصلاحات و ارزش حیاتی آن، در قرآن و روایات و نیز در
اندیشة دانشوران باتعابیر گوناگون بیان شده است.
رهبران ادیان
و پیامبران، خود را مصلح و اصلاح گران جامعه بشری معرفیکردهاند.
برخی از آنان نیز در همین راه به شهادت رسیدهاند. موضوع
اصلاحطلبی، امروزهدر گفتمان سیاسی - اجتماعی بحث مهم و دامنه
داری است که اندیشمندان هر کدام بهفراخور حال و دیدگاه خود بدان
پرداختهاند. اما در این بین، کسانی بوده و هستند که به ناماصلاح
گری به «افساد» مشغول بوده و جامعه را به فساد و تباهی میکشند.
یکی
از مباحث مهمی که میتواند در بحث اصلاحات رهگشا باشد،
تفکیکاصلاحات دینی از اصلاحات غیر دینی است که در روشن شدن
مسأله اهمیت به سزاییدارد.بر همین اساس، در این مقاله سعی شده
است، مبانی و مولفههای بنیادین اصلاحاتاسلامی (حسین(ع)) ترسیم
شود تا به تصویری روشن از اصلاحات حسینی دست یابیم.این مهم موجب
تمییز مصلحان و اصلاحات راستین از اصلاح طلبان و اصلاحاتدروغین
خواهد گردید.
امام حسین(ع) و قیام انقلابی ایشان، همواره در کانون تفکر سیاسی شیعه بوده و تبیین گر آموزه های اصیل اسلامی است.
مراجعه به سیره نظری و عملی آن امام همام، و سخنان گوهر بار شان پیرامون فلسفه،اهداف، مشروعیت و شرایط حاکم اسلامی، و کارکرد و کار ویژه های دولت، به خوبی اثبات کننده عدم جدایی دین از سیاست است.
آیا قیام امام حسین(ع) و فرهنگ عاشورا، مىتواند دلیلى بر بطلان طرفداران جدایى دین از سیاست(سکولاریسم) باشد؟
جواب: برخى در جهت اثبات جدایى دین از سیاست چنین القا مىکنند که قیام
امام حسین(ع) صد در صد دموکراتیک و به خواست مردم انجام گرفته است و با
این کار نفى حاکمیت خداوند را به امام(ع) نسبت مىدهند:
«خروج و حرکت سیدالشهدا از مدینه و مکه به کربلا و به قصد کوفه، بنا به
اصرار و دعوت شفاهى و کتبى انبوه سران و مردم کوفه، براى نجات آنها از ظلم
و فساد اموى و عهده دار شدن زمامدارى و اداره امور آنان بود. دعوتى بود صد
در صد مردمى و دموکراتیک ... جنگ و شهادت یا قیام و نهضت امام حسین(ع) و
اصحاب او، علاوه بر آن یک عمل دفاعى صد در صد در حفظ و حیثیت اسلام و جان
و ناموسشان بود؛ نشان از این حقیقت مىداد که خلافت و حکومت از دیدگاه
امام و اسلام، نه از آن یزید و خلفا است، نه از آن خودشان و نه از خدا؛
بلکه از آنِ امت و به انتخاب خودشان است»بازرگان، مهدى،آخرت و خدا هدف
بعثت، تهران، ص43.
اعتبار اربعین امام حسین (ع) از قدیم الایام میان شیعیان
و در تقویم تاریخی وفاداران به امام حسین (ع) شناخته شده
بوده است. کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی که حاصل گزینش
دقیق و انتخاب معقول شیخ طوسی از روایاتفراوان درباره
تقویم مورد نظر شیعه در باره ایام سوگ و شادی و دعا و روزه
وعبادت است، ذیل ماه «صفر» مینویسد: نخستین روز این ماه
(از سال 121)، روز کشته شدن زید بن علی بن الحسین است.
روز سوم این ماه از سال 64روزی است که مسلم بن عقبه پرده
کعبه را آتش زد و به دیوارهای آن سنگپرتاب نمود در حالی
که به نمایندگی از یزید با عبدالله بن زبیر در نبرد بود.
روز 20 صفر ـ یعنی اربعین ـ زمانی است که حرم امام حسین
(ع) یعنی کاروان اسرا، از شام به مدینه مراجعت کردند. و
روزی است که جابر بن عبدالله بن حرام انصاری، صحابی رسول
خدا (ص)، از مدینه به کربلا رسید تا به زیارت قبر امام
حسین (ع) بشتابد و او نخستین کسی است از مردمان که قبر آن
حضرت را زیارت کرد