گریه رقصانی

هنوز این آسمان آلوده ی پرهای کرکس هاست

وَ از خون تو تَر، دامان خشکی ها و اطلس هاست

جهان تشنه ست، ماه آسمان تشنه ست، امّا آب -

هنوز آن سوی دست بیعت خشکه مقدس هاست

چنان پاشیده از هم نقش های روزگار انگار -

زمین یک کاشی افتاده از طاق مقرنس هاست

در آن سو گربه رقصانی شامی هاست و این سو

شتر‌ها پای می کوبند و میدان دست ناکث هاست

کجایی ای سمند کوه ها در زیر پایت پست!؟

پس از تو هر غزالی طعمه ی منقار کرکس هاست

به دنیا برنگرد ای ذوالجناح تشنه! در این عصر

اگر آن روزگار شمر بود این عصر اشعث هاست

شاعر: پانته آ صفایی